In feite kunnen we deze tijd van de kunstmeststoffen en pesticiden maar beter overslaan, als een catastrofale vergissing. Het heeft boeren en tuinders afhankelijk gemaakt van industrieën en banken.
Het leek allemaal erg verstandig. Tenminste, dat beweerde iedereen. Het geld is immers gaan rollen. Maar is het ook waardevol gebleken?... Nu de schade aan de bodem en de gewassen blijkt. Er zijn belangen die beweren dat genetische manipulatie de landbouw te hulp zal komen, maar intussen helpt het alles alleen nog maar een stapje verder de afgrond in.
Wat is nog waardevol?
Beginnen bij het begin.
Dr. Elaine Ingham vertelt over de interactie tussen plantenwortels, microbieel leven en de wijze waarop deze twee samenwerken om het voedsel in de bodem tot opneembaar plantenvoedsel te maken.
Planten maken, middels fotosynthese, suikers die ze in zich opnemen en ook uitscheiden in de grond. Deze uitscheidingen; voornamelijk suiker, eiwit en koolstof, deponeren zij rond hun wortels. Microben en schimmels eten hiervan en, intussen, geholpen door enzymen, zetten ze de mineralen uit de bodem om tot opneembaar voedsel voor de planten. Insecten en wormen profiteren hiervan, en werken aan dit proces mee. Kortom, alles werkt met alles samen om zichzelf te voeden en ook om planten te laten groeien.
 |
| Mei 2016. Onze grond bevat veel stenen. Deze zijn onze mineralen bron, maar lastig in de tuin. Dus zeven we de grond en gebruiken de stenen voor andere doeleinden. |
Ingham: "Planten kunnen heel goed het eigen milieu rond de wortels regelen; de pH, stikstof, fosfaat, kali enz enz. Alles wat een plant nodig heeft kan zij zelf, rond haar eigen wortelgestel, verzorgen. Ook beschermt zij zichzelf tegen slechte invloeden en ziekten. Ze bouwen een kasteelmuur rond hun wortelsysteem."
De bacteriën en de schimmels (micro organismen) scheiden zuren en enzymen af. Deze etsen als het ware de gesteenten; 'de kristalachtige structuur van de rots, de grond (zand, slib en klei)'. Hierdoor worden de voedingsstoffen (de mineralen) opneembaar voor de plant.
Ingham over dit proces van bacteriën schimmels: 'Ze trekken de voedingsstoffen aan zich en houden die in hun lichaam vast. Ze lossen niet op, logen niet uit, ze verdwijnen niet.'
Dus het bodemleven zorgt er voor dat de mineralen uit de grond beschikbaar komen voor de plant. En planten werken hier maar al te graag aan mee, middels fotosynthese en uitscheidingen ('exsudaten').
Bron: Onder meer de video op You Tube,
Elain Ingham: 'The Roots of your Profits' in ons bericht 'Oude kennis. Nieuwe inzichten'.
 |
| Mei 2016. Onze Portugese rode aarde mengen we met grascompost. Daarna zorgt het plantenleven er zelf voor dat het evenwicht in de bodem wordt hersteld. Zo hebben we dat ervaren en zien gebeuren. |
De valkuil.
In zijn in 1943 uitgegeven boekje 'Microbiologie van den akker en der landbouw- producten', schreef Prof. Dr. Jan Smit omtrent 'een ideale stalmest' : "Dat wil dus zeggen, dat de mest niet in de eerste plaats plantenvoedsel, maar wel microben voedsel zijn moet!"
Dit zegt Smit, als microbioloog, in een denkomgeving waarin de algemene nadruk op het toedienen van voldoende meststoffen ligt. Stalmeststoffen of kunstmeststoffen, het maakte niet uit, men achtte ze nodig en het was een halszaak om er zoveel mogelijk van te bemachtigen, want anders zou de gehele landbouwsector op sterven na dood zijn.
Het is de tijd, die aan de wieg van de grootschalige landbouwhervorming staat.
N.P.K. waren de toverletters die vooruitgang zouden brengen. Tussen de regels van de teksten van Smit (en ook die van microbiologen als Waksman en Gerretsen) door, lees je de twijfel, de bedenkingen, maar ook de noodzaak om zich aan de standaard aan te passen. In feite was toen alle informatie al aanwezig, die we nu nog moeten uitwerken voor een nog marginale organische landbouw.
En dan zegt Elaine Ingham nu, dat we uiteindelijk helemaal geen stalmest nodig hebben, laat staan kunstmest. Het enige waarmee we de grond een dienst bewijzen is met verteerd organisch materiaal, met compost. Ingham: "Dus composteer de mest en gebruik dat om je grond te herstellen."
Ook benadrukt ze het feit dat planten geen in water oplosbare voedingsstoffen nodig hebben. Planten bewerkstelligen immers zelf de samenwerking met microben, schimmels en ander bodemleven. En zorgen zo voor hun eigen voedselopname. Ingham: "Turn your dirt into soil with a bit of compost".
 |
| Mei 2016. Vaak doen we bonen, als eerste teelt in 'nieuwe' grond. |
Alles is al voorhanden... en het was er al die tijd al.
De logica van de redenatie van Ingham treft ons. Door Smit, Waksman en Gerretsen gelezen te hebben... lang geleden... voordat we ons compostbedrijf in Nederland oprichtten... weten we iets over de rhizosfeer van plantenwortels:
Het is zo, dat planten suikers maken. Het is zo dat planten stoffen in de grond uitscheiden. Het is zo dat microben die stoffen omzetten in voedsel. Het is zo dat een plant daar beter van wordt. Ook is het zo dat de grond daar beter van wordt.
Het is zo dat grond oorspronkelijk steenstof is. Onze Portugese rode aarde is gemaakt van rots, van leisteen rots. De Nederlandse bodem, waarop wij gewend waren een tuin aan te leggen, bestond uit klei en slib van overstromingen uit het grijze verleden.
'Grond is zand, leem en klei.' Grond is mineraal. En als dat mineraal kan worden omgezet in opneembare plantenvoeding dan is grond meststof. Dan is het zo dat we niets anders nodig hebben, dan voldoende organisch materiaal met voldoende microbieel leven. Dan is het zo dat moeder natuur zich daar prima mee redt. Zij heeft ons niet nodig om in haar te graven en op haar te strooien. En als wij dat wel doen, dan dienen wij te begrijpen, dat we het evenwicht hebben verstoord.
Het is zo dat planten aangeven, wat hen mankeert. Zij geven aan wanneer de toestand waarin ze zich bevinden deugt of mis is. Wanneer een aardappel spruit wil hij in de grond. Zo zijn er meerdere signalen, die we als mens dienen leren te begrijpen. En dat is meer, dan het uitrekenen van percentages toe te dienen meststoffen en pesticiden. Dat uitrekenen kunnen we gemakkelijk overslaan.
Het begrijpen van de biologie is geen ingewikkelde wiskundige formule. Het is een voor de hand liggend proces en het ligt daar voor het oprapen. Je moet je er een beetje voor interesseren. Je moet een boekje lezen en je moet wat nadenken, een beetje om je heen kijken naar de dingen die gebeuren. Je hoeft niet uitzonderlijk slim te zijn om te begrijpen wat de natuur aangeeft. Zelfs wij kunnen het :)
In feite kunnen we deze tijd van kunstmeststoffen en pesticiden maar beter overslaan, als een catastrofale vergissing. Als we diezelfde tijd en energie hadden gestoken in de verbouw van biologisch voedsel, dan waren we nu zelfs in staat geweest om de woestijnen te cultiveren. Dan was de zogenaamde 'derde wereld' een voedsel reservoir geweest. Het ligt immers in de logica der natuur besloten. Het zijn alleen de mensen geweest, die dit proces hebben ontkend en geblokkeerd.
En nu nog... moeten we ons standpunt verdedigen. Net zoals we nu nog moeten praten over het gevaar van fossiele brandstoffen, over het gevaar van de manipulatie van ons voedsel en de toevoegingen hieraan met kleur- geur- en smaakstoffen, over het gevaar van het onnodig medicijn gebruik voor ziekten die nog moeten worden uitgevonden, kortom over die hele waslijst die wordt geïnitieerd door ons monetaire systeem dat geldstromen en daarmee mogelijkheden slechts naar één richting stuurt... naar alleen die ene berg met geld en mogelijkheden, die enorme vulkaan, die ooit eens moet uitbarsten en leeglopen.
Wat is waardevol? Leren begrijpen wat de natuur ons kan leren is waardevol. Het is feitelijk het enige dat ons voortbestaan nog mogelijk maakt. Al het andere kunnen we voorlopig wel vergeten.
*
Stella.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten