Jacobskruiskruid (Jacobaea vulgaris) bevat de giftige stoffen pyrrolizidine alkaloïden. Het is giftig voor dier en mens, wanneer de gifstoffen de tijd krijgen om zich in de lever op te hopen, wat alleen bij regelmatige consumptie gebeurt.
Wanneer de weiden worden overbegraast, of op een andere manier worden kaalgetrapt, vindt Jabobskruiskruid een goede voedingsbodem.
Bij ons en onze vrienden rees de vraag: Kan je Jabobskruiskruid composteren, en verdwijnt dan de giftige stof, of blijft het in de compost aanwezig? Het antwoord is, Ja, je kan Jabobskruiskruid zonder problemen composteren.
De bron van dit antwoord: Een rapport van het Louis Bolk Instituut:
'Biologie & beheersing van Jacobskruiskruid' door Merijn Bos.
Bij punt 5.4 'Verwijder Jacobskruiskruid met maaibeheer', vinden we in het kader de tekst:
"Bij goede compostering (tenminste 4 dagen 60-70°C) verliezen eventuele zaden kiemkracht en is het materiaal in enkele weken tijd niet meer giftig."
Verder geeft het rapport veel praktische informatie. Ondanks dat het in de Nederlandse situatie speelt, zijn de tips over goed graslandbeheer ook hier in Portugal van toepassing. Juist ook hier in de Alentejo komt veel overbegrazing van landerijen voor.
Daarbij is de website 'Jakobskruiskruid, feiten en fabels' eveneens zeer de moeite waard om te lezen. Enkele feiten hieruit:
"Alle kruiskruiden en kruiskruidachtigen die in Nederland groeien, waaronder Hoefblad en Moerasandijvie, bevatten pyrrolizidine alkaloïden. Deze giftige stoffen bevinden zich ook in o.a. Smeerwortel. Over de hele wereld zijn er 6000 planten die PA's produceren dat is 3 % van alle bloemplanten."
"Jakobskruiskruid is een tweejarig kruid. In het eerste jaar groeien de rozetten. Deze zijn het hele jaar door te vinden. Jakobskruiskruid bloeit meestal in het tweede jaar (Juni tot Oktober). Nadat de plant zaden gevormd heeft, sterft hij." Waarmee is gezegd, dat je het Jacobskruiskruid het beste vóór de bloei kunt maaien; zoals in het rapport van het Louis Bolk Instituut wordt vermeld.
"Levende Jakobskruiskruid planten worden slechts in uitzonderlijke gevallen of tijdens voedselschaarste gegeten. Paarden herkennen Jakobskruiskruid in gedroogde vorm echter niet als giftig en Kruiskruid-vergiftiging kan dus optreden als Kruiskruiden in hooi terecht komen dat voor consumptie bedoeld is." (Waarmee de duiding 'paarden' kan worden vervangen door 'grazers' in het algemeen.)
Wanneer de weiden worden overbegraast, of op een andere manier worden kaalgetrapt, vindt Jabobskruiskruid een goede voedingsbodem.
De bron van dit antwoord: Een rapport van het Louis Bolk Instituut:
'Biologie & beheersing van Jacobskruiskruid' door Merijn Bos.
Bij punt 5.4 'Verwijder Jacobskruiskruid met maaibeheer', vinden we in het kader de tekst:
"Bij goede compostering (tenminste 4 dagen 60-70°C) verliezen eventuele zaden kiemkracht en is het materiaal in enkele weken tijd niet meer giftig."
Verder geeft het rapport veel praktische informatie. Ondanks dat het in de Nederlandse situatie speelt, zijn de tips over goed graslandbeheer ook hier in Portugal van toepassing. Juist ook hier in de Alentejo komt veel overbegrazing van landerijen voor.
Daarbij is de website 'Jakobskruiskruid, feiten en fabels' eveneens zeer de moeite waard om te lezen. Enkele feiten hieruit:
"Alle kruiskruiden en kruiskruidachtigen die in Nederland groeien, waaronder Hoefblad en Moerasandijvie, bevatten pyrrolizidine alkaloïden. Deze giftige stoffen bevinden zich ook in o.a. Smeerwortel. Over de hele wereld zijn er 6000 planten die PA's produceren dat is 3 % van alle bloemplanten."
"Jakobskruiskruid is een tweejarig kruid. In het eerste jaar groeien de rozetten. Deze zijn het hele jaar door te vinden. Jakobskruiskruid bloeit meestal in het tweede jaar (Juni tot Oktober). Nadat de plant zaden gevormd heeft, sterft hij." Waarmee is gezegd, dat je het Jacobskruiskruid het beste vóór de bloei kunt maaien; zoals in het rapport van het Louis Bolk Instituut wordt vermeld.
"Levende Jakobskruiskruid planten worden slechts in uitzonderlijke gevallen of tijdens voedselschaarste gegeten. Paarden herkennen Jakobskruiskruid in gedroogde vorm echter niet als giftig en Kruiskruid-vergiftiging kan dus optreden als Kruiskruiden in hooi terecht komen dat voor consumptie bedoeld is." (Waarmee de duiding 'paarden' kan worden vervangen door 'grazers' in het algemeen.)
En zo vonden we nog deze reactie (op Bijenhouden.nl, van deelnemer Maarten Kleijne):
"Nog een suggestie voor onze geliefde stadsecoloog in Leystad: Als je in een bepaalde berm hardnekkige Jacobskruiskruid toch weg wilt hebben, is het het proberen waard om na de maai honingklaver bij te zaaien. Honingklaver kan ook goed op kaal droog zand groeien en als ze het doet wordt de grond te vruchtbaar voor Jacobskruiskruid.
In Italie heb ik ook veel honingklaver op droge wegbermen en overhoeken gezien. Dat wordt dan gemaaid voor paarden en geiten. Niet begraasd, want dan is het snel op."
En dan verder nog:
"Dus eigenlijk is de beste bestrijding: zorgen dat er genoeg andere planten aan zitten te komen want de concurrentiekracht van Jacobskruiskruid is heel gering. Jacobskruiskruid is een pionier en wordt gevolgd binnen 2-5 jaar door tal van andere planten, mits het terrein niet overmatig wordt gemaaid of begraasd."
Dus Jacobskruiskruid is niet een echte sterke woekeraar... Het groeit alleen daar waar het kan: Op kale plekken.
Dus Jacobskruiskruid is niet een echte sterke woekeraar... Het groeit alleen daar waar het kan: Op kale plekken.
*
Stella.
Een opmerkelijke link... Wij schrijven hier over de giftigheid van Sint Jans Kruiskruid voor grazende dieren en wat doet Kruidengeheimen...? Zij maken er 'een geneeskrachtige' zalf van :) Ra ra hoe kan dat? Wie weet raad?
Het antwoord van Kruidengeheimen: "De Latijnse naam van de plant waar ik het over heb ik Hypericum perforatum en dat is een andere dan het kruiskruid Hestel." Met andere woorden, het kruid dat Kruidengeheimen bedoelt is het Sint Janskruid en niet het Sint Jans kruiskruid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten