Planten binden zelf stikstof uit de lucht en gebruiken dat voor hun ontwikkeling, ofwel groei. Sterker nog: Deze stikstofbinding door planten wordt belemmerd door de stikstof gift die wij zelf aan de bodem toedienen.
Onze bron geraadpleegd
Uit 'Bodem-bacteriologie in dienst van land-en tuinbouw' (pag. 66-67)
door Dr. Ir. F.C. Gerretsen:
"Een van de merkwaardigste processen, die zich in de natuur afspelen, is wel de omzetting van de stikstof van de lucht tot eiwit, zooals die door verschillende microörganismen tot stand gebracht wordt. (...) het is tevens een van die wonderlijke voorzieningen in de natuur, waardoor het organisch leven zich op aarde heeft kunnen ontwikkelen, ook zonder dat de mensch de kennis bezat betreffende stikstofvoorziening van de plant en eenig inzicht in de bemesting verkregen had.
De stikstof van de lucht wordt in hoofdzaak door een drietal groepen van microörganismen gebonden: 1º) aerobe, door de zgn. Azotobacters; 2º) anaerobe door de Clostridiën, uit de groep der boterzuurbacteriën; 3º) door de bacteriën uit de wortelknolletjes de leguminosen."
Stikstof en koolstof zijn grote vrienden
Inmiddels hebben wij begrepen, dat de koolstofbron in onze compost een grote (misschien wel cruciale) rol speelt bij de omzetting van stoffen voor de plant (zowel uit de lucht als uit de aarde). Ook hebben we ontdekt dat een extra bemesting met bijvoorbeeld dierlijke mest, niet noodzakelijk is. Daarom is de volgende opmerking van Gerretsen over de rol die Azotobacters spelen bij de omzetting van stikstof uit de lucht zo opmerkelijk:
"De Azobacters komen in de meest vruchtbare cultuurgronden voor (...). Voor hun groei is een gemakkelijk aantastbare koolstofbron een eerste vereischte, wanneer echter tevens stikstofverbindingen in overmaat aanwezig zijn, dan wordt hierdoor niet alleen het stikstofbindend vermogen der Azotobacters sterk verminderd, maar tevens kunnen allerlei andere bacteriën de Azotobacter overgroeien."
Commentaar op een oud conflict
En nu bedient Foodlog ons met een verduidelijkend commentaar door zelfstandig onderzoeker Anton Nigten:
Omdat hij verbolgen was over een artikel over 'ouderwetse planten' die volgens de Wageningse Universiteit beter in staat zouden zijn om zelf 'kunstmest' te maken, klom zelfstandig onderzoeker Anton Nigten in de pen. In onderstaande bijdrage plaatst hij de stikstofbinding in wetenschappelijk-historisch perspectief. Volgens hem leidt het tot een heel andere blik op de manier waarop planten bemest moeten worden. Ook nieuwerwetse planten kunnen volgens Nigten dan zelf 'kunstmest' in de vorm van stikstof uit de lucht halen.
Onderzoeker Anton Nichten:
"De uitdaging is om de randvoorwaarden te creëren waaronder zowel leguminosen als niet-leguminosen weer optimaal in staat gesteld worden om luchtstikstof te binden. Daarmee valt een wereld te winnen.
(...)
Het onderzoek van Schanderl, Stoklasa en vele anderen van nog geen 70 tot 125 jaar terug laat zien dat het niet om oude plantensoorten gaat, en dat moderne plantensoorten hun vermogen om luchtstikstof te binden waarschijnlijk helemaal niet zijn kwijtgeraakt, maar hooguit geïnactiveerd hebben, omdat ze voortdurend enorme hoeveelheden anorganische stikstof krijgen toegediend. Bovendien zijn daardoor hun microbiële symbionten werkloos geraakt."
Onze conclusie? Ja, daar gaat'ie weer...
Composteer je mest, composteer je grassen... met de prachtige koolstofbron die je wordt geboden. En profiteer van de al eeuwen oude functie van planten om met behulp van die koolstofbron, stikstof uit de lucht om te zetten in plantenvoedsel.
En lees vooral het wetenschappelijke commentaar van Anton Nichten.
*
Stella.
 |
| Fotocredits: 'Root nodules', wikimedia |
Uit 'Bodem-bacteriologie in dienst van land-en tuinbouw' (pag. 66-67)
door Dr. Ir. F.C. Gerretsen:
"Een van de merkwaardigste processen, die zich in de natuur afspelen, is wel de omzetting van de stikstof van de lucht tot eiwit, zooals die door verschillende microörganismen tot stand gebracht wordt. (...) het is tevens een van die wonderlijke voorzieningen in de natuur, waardoor het organisch leven zich op aarde heeft kunnen ontwikkelen, ook zonder dat de mensch de kennis bezat betreffende stikstofvoorziening van de plant en eenig inzicht in de bemesting verkregen had.
De stikstof van de lucht wordt in hoofdzaak door een drietal groepen van microörganismen gebonden: 1º) aerobe, door de zgn. Azotobacters; 2º) anaerobe door de Clostridiën, uit de groep der boterzuurbacteriën; 3º) door de bacteriën uit de wortelknolletjes de leguminosen."
Stikstof en koolstof zijn grote vrienden
Inmiddels hebben wij begrepen, dat de koolstofbron in onze compost een grote (misschien wel cruciale) rol speelt bij de omzetting van stoffen voor de plant (zowel uit de lucht als uit de aarde). Ook hebben we ontdekt dat een extra bemesting met bijvoorbeeld dierlijke mest, niet noodzakelijk is. Daarom is de volgende opmerking van Gerretsen over de rol die Azotobacters spelen bij de omzetting van stikstof uit de lucht zo opmerkelijk:
"De Azobacters komen in de meest vruchtbare cultuurgronden voor (...). Voor hun groei is een gemakkelijk aantastbare koolstofbron een eerste vereischte, wanneer echter tevens stikstofverbindingen in overmaat aanwezig zijn, dan wordt hierdoor niet alleen het stikstofbindend vermogen der Azotobacters sterk verminderd, maar tevens kunnen allerlei andere bacteriën de Azotobacter overgroeien."
Commentaar op een oud conflict
En nu bedient Foodlog ons met een verduidelijkend commentaar door zelfstandig onderzoeker Anton Nigten:
Omdat hij verbolgen was over een artikel over 'ouderwetse planten' die volgens de Wageningse Universiteit beter in staat zouden zijn om zelf 'kunstmest' te maken, klom zelfstandig onderzoeker Anton Nigten in de pen. In onderstaande bijdrage plaatst hij de stikstofbinding in wetenschappelijk-historisch perspectief. Volgens hem leidt het tot een heel andere blik op de manier waarop planten bemest moeten worden. Ook nieuwerwetse planten kunnen volgens Nigten dan zelf 'kunstmest' in de vorm van stikstof uit de lucht halen.
Onderzoeker Anton Nichten:
"De uitdaging is om de randvoorwaarden te creëren waaronder zowel leguminosen als niet-leguminosen weer optimaal in staat gesteld worden om luchtstikstof te binden. Daarmee valt een wereld te winnen.
(...)
Het onderzoek van Schanderl, Stoklasa en vele anderen van nog geen 70 tot 125 jaar terug laat zien dat het niet om oude plantensoorten gaat, en dat moderne plantensoorten hun vermogen om luchtstikstof te binden waarschijnlijk helemaal niet zijn kwijtgeraakt, maar hooguit geïnactiveerd hebben, omdat ze voortdurend enorme hoeveelheden anorganische stikstof krijgen toegediend. Bovendien zijn daardoor hun microbiële symbionten werkloos geraakt."
Composteer je mest, composteer je grassen... met de prachtige koolstofbron die je wordt geboden. En profiteer van de al eeuwen oude functie van planten om met behulp van die koolstofbron, stikstof uit de lucht om te zetten in plantenvoedsel.
En lees vooral het wetenschappelijke commentaar van Anton Nichten.
*
Stella.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten