Cor local

Cor local. Opeens sprong het in m'n hoofd, kleur lokaal, of, zoals in het Portugees, Cor local. Stella had exposities in de bibliotheek van het dorp, die ze Cor local noemde. Mijn stukjes ontstaan ook hier, op de boerderij, zijn gekleurd door het Portugese leven, wat ik hier leid, dus waarom niet met die naam, en zodoende. Ik eet de groente van de grond hier, die bestaat uit steenstof. De compost die ik zelf maak, komt van de grond hier beneden. Het gras en later het hooi, dient weer als grondstof voor de compost, en de compost dient weer om, als koolstof, de bacteriën te voeden met energie. Om daar wat kleur in te brengen, kwam in éénkeer naar boven, Cor local. Gisteren kreeg ik een hele waardering, voor mijn stukjes, van iemand die bijna niet leest, maar met mijn stukje had hij geen moeite, en dát vind ik een hele waardering. Ik schreef hem, dat ik het zelf zie als een stukje improvisatie. Hij vertelde mij dat ik wel een boek kon schrijven, omdat ik dichtbij de techniek van het dagelijkse bleef. Maar ik kan een boek niet aan, juist omdát een boek voor mij te lang is. Ik mis de vasthoudendheid om dat technisch en inhoudelijk op te brengen. Ik ben al blij dat ik deze woorden kan schrijven. Om terug te komen op het woord, Cor local en Off grid, leek het mij voor de hand liggend om die twee woorden met elkaar te verbinden. Ik gebruik wel stroom, maar als ik lees hoe men omgaat met batterijen, stroom voorzieningen, en zonnepanelen, dan is dat niet een direct terug naar de natuur, naar het groen van de boom, en het water van de beek. Je kunt natuurlijk, met allerlei techniek wel doen alsof, maar ik kom nog uit een tijd dat we kampvuren bouwden, daarop ook kookten, en sliepen in tenten, waar de vliegen vrij spel hadden, en de tent nog waterdicht moest worden door de regen. Het woord Off grid, kenden we ook niet. We noemden dat gewoon buiten, of gaan kamperen, en we deden dat op de fiets. Een stalen ros, of opoes fiets. We kregen dan havermout te eten, in de morgen, in de middag brood, en in de avond aardappels met groenten, het vlees moest je erbij bedenken, de jus soms ook:-). En buitenland was Verweggistan, daar waren oorlogen, en dan moest je de grens over, en daar moest je een paspoort voor hebben, nou, het kwam niet eens in ons hoofd op. Kleuren zagen we wel, vooral de bloemen langs de weg. Bermbeheer werd gedaan door een boer, die grond te weinig had, en trekkers met landbouw voertuigen bestonden nog niet. Het was net na de oorlog. Dat werd je ook ingepeperd, en aan herinnert. Maar die tijd is voorbij, en ligt veilig opgeslagen in m'n geheugen, maar soms kan ik het niet laten, om het naar voren te halen, in een stukje over ''Off grid'' en ''Cor local'':-). 

Hendrik.