.

.

zondag 25 februari 2018

Slecht Nieuws

Een straffe noordenwind trok langs de heuvels en de rivier. Het was koud deze winter. On Portugees koud. Met nachtvorst na nachtvorst en overdag dikke wolkenlagen boven het land, waaruit maar geen regen wilde vallen. Alleen een heel enkele keer. Heel welkom, maar oh zo koud.

De tuin:

Uiteindelijk bevroren ook de bietjes.
Een hoedje over de kroppen sla, gedurende de nacht, doet wonderen... 
voor behoud maar niet voor een voorspoedige groei.
Kool kan veel hebben... maar niet alles.
Een volledige stilstand in de plant-uien... Enkelen hebben het tot nu toe overleefd.
Zoals altijd heeft Hendrik zijn big bags goed ingepakt. Dit jaar zijn het er 8.
Het kwam als een schok

Bij het uitpakken van de in oktober (vorig jaar) opgezette big bag blijkt er nu bijna niets met het hooi te zijn gebeurd. Na een eerste broei viel de koude in. Ondanks dat Hendrik zijn big bags goed heeft beschermd, zijn ze niet bestand gebleken tegen het winterweer. Het bacterieleven in de big bags moet volledig tot stilstand zijn gekomen... Een andere verklaring kunnen we hiervoor niet geven.

Nu (in februari) komt de temperatuur in de big bags niet boven de 10ºC uit. Dit was ook niet te verwachten, in dit stadium van de compostering, omdat deze na ruim 4 maanden al gebeurd had moeten zijn. De buitentemperatuur ligt vandaag (midden op de dag) 9 graden hoger. Gelukkig, de zon begint terrein te winnen, het wordt zo langzamerhand warmer... midden op de dag... maar 's nachts?

De compostplaats wordt alleen midden op de dag door de zon beschenen. In een normale winter is dat geen enkel probleem, omdat de algehele dagtemperatuur ruim boven de 15 graden ligt. Wanneer de broei in de big bags goed op gang komt, is dat voldoende om een koude nacht te kunnen trotseren. Maar... niet zo koud als het deze winter is geweest.

Alles controleren
Bedroevend.... dit na 4 maanden!
Misschien?
Nee hoor... geen doorkomen aan.
Goede raad... na een nachtje slapen... we hebben nog mest genoeg.
En percolaat.
Roeren.
Nog een keer enten. Een beetje provisorisch én met mate.
Toedekken.
Afsluiten... alleen niet volledig, zodat de voorjaarszon zijn werk kan doen.
Alleen 1 grote afdekking om de warmte van de zon te vangen en om lucht toe te laten.
Op hoop van zegen...
Kijk... zo gaat'ie goed.
Wij wonen op een koude plek in de Alentejo 

Het is even slikken. Een echte mislukte hooi-compostering is nieuw voor ons. Hadden we het kunnen voorzien, deze koude winter? Wetenschappers zeggen, dat een koude periode aan een geringe straling van de zon kan liggen. Op dit moment verkeren we in een periode met weinig zonnewarmte.

Uit het boek 'Wat op het spel staat' van Philipp Blom leren we (blz. 35): "Één graad Celsius gemiddeld per jaar, komt overeen met 10 dagen vegetatie. In koude jaren krijgen de planten nauwelijks de tijd om te rijpen. En het continent hongerde..."

Onze plek in de Alentejo is er slecht aan toe. Er is heel weinig gras voor de dieren. Zelfs de bermen groeien niet. In de 8 jaar dat wij hier wonen, en het weer hier hebben meegemaakt, is dit nog niet voorgekomen. Droogte en koude... een slechte combinatie.

En toch kan het om ons heen ook anders

Hemelsbreed 10 km. verderop hebben vrienden tuinen, die deze winter prachtige resultaten hebben gegeven. De broccoli is klaar en de bloemkool staat er florissant bij. Ook Kashi, die 30 km. verderop woont heeft prachtige groentes in haar tuin. Een kwestie van ligging en beschutting, zegt iedereen: 'Ja, jullie wonen bij de rivier... daar is het koud.'

En helemaal ongelijk hebben ze niet. Want wij hebben nog nooit fruitbomen kunnen kweken, van welke soort dan ook maar eentje. Onze citroenboom bevriest elke winter en dit jaar definitief. Op het zelfde moment staan de sinaasappelbomen bij onze buren in bloei en geven nu mooie vruchten:

tja...








En dan hier... Kashi's mooie wintertuin... van vandaag
17 februari 2018:





















Goed Nieuws


'Een Godswonder'

Er zou 'een godswonder nodig zijn... dat er nog zo veel regen zou vallen, dat het genoeg zou zijn voor de komende zomer'... zei de minister, in een interview in de krant, in februari dit jaar.

27 februari: De weersvoorspellingen beloven regen, maar de dreigende wolken laten het niet vallen... 28 februari: Regent het? Jawel, een beetje. Te weinig om nu al hoop te koesteren. 4 maart: Het regent nu al de hele week! En niet zuinig ook... Slagregens met storm, windstoten en hagel. De rivier stroomt vol. 7 maart: Naar de markt in Castro Verde. Plantjes kopen voor de tuin en honing voor in de thee... én een prachtige zonnige ochtend. De eerste sinds een week! Speciaal voor de markt bedacht...? Je houdt het niet voor mogelijk. 8 maart: Wereld vrouwen dag en alweer regen. Ook niet zuinig. Continu, met harde buien, vlagen fijne regen dat als mist door de heuvels trekt, rommelend onweer en stormen. Vandaag 9 maart: Het regent sedert 28 februari, aan één stuk door en de voorspellingen laten een lage druk gebied zien, dat op de Atlantische Oceaan blijft rondtollen. Dit belooft nóg een week met regen! Dit betekent in elk geval dat we de komende zomer genoeg water hebben voor de tuin. Want in de rotsen onder ons huis bevinden zich holtes, waarin het water zich verzameld en waar het lang wordt bewaard. En niet alleen onder ons huis, maar in de hele streek is dat zo. Inmiddels lopen de meertjes vol en de slootjes stromen.
Een godswonder? Het is een mirakel! een gelukkige omstandigheid in een turbulente wereld.


Wat is er nou nog mooier dan een volle rivier met veel water in een droog land?
Vandaag, 25 maart: Het hele weekend regen... voornamelijk continu, vanaf de laatste dag van februari. VIER weken regen, aan één stuk door... in de Alentejo? Sinds wanneer?

Gelukt !!


Update 8 april 2018

Inmiddels hadden we al wel gezien, dat het composteringsproces vorderde, omdat het niveau in de big bags daalde. En toch blijft het spannend...

De kleur is goed!

Kijk, daar gaat de schep...

... als boter :)

En het valt keurig uit elkaar in laagjes.

Zo... hier kan het verder rijpen. In een trog onder een laag landbouwplastic.
Dit rijpen zal nog wel even duren, maar het belangrijkste (de broei) hebben we gehad.
Dus, geduld doet de rest en over een maand zien we weer.
*

Stella.



Geen opmerkingen: