Overweging.

Overweging.

Van morgen voor het eerst weer aan het wandelen, en al wandelend door het glooiende landschap, kwamen weer de herinneringen van mijn jeugd terug. Hoe wij in de bossen hutten bouwden van dennennaalden en mos, boven op takken, die we als spanten in de grond, hadden gestoken, om het geheel aan elkaar te verbinden. Wij woonden toen in Apeldoorn zuid, en waren elke woensdag middag, en zaterdag-zondag in die bossen buiten, en zwierven rond, met z'n drieën. Een meisje en drie jongens. Off grit kenden we niet, maar we leefden wel zo, in onze vrije uurtjes. Hutten bouwen, soms ook in de grond, soms boven, en onze voorbeelden haalden we uit boeken, hielden zwerf tochten en waren eigenlijk altijd op weg om dingen te ontdekken. Er werd ook veel gespeeld in die tijd. Meisjes touwtje aan het springen, waarbij het in en uit het springen gaan, best veel vaardigheid bij kwam kijken. Het touw draaiende houden, terwijl de meisjes van plaats verwisselden. Knikkeren, stuiteren, sleetje rijden (hardlopen met de slee, en er dan bovenop springen), kortom veel bewegen en veel buiten. Feitelijk ben ik nu teruggekeerd naar dat zelfde leven van buiten zijn. Mijn composttijd zit er nu op, wachten tot de hoop minder gaat broeien, en hem dan weer een keer omzetten. En dat alles in een landschap wat ik nauwelijks hoef te delen met anderen, en dát is wel spijtig. Misschien zou het beter zijn, die hele welvaart cadeau te doen aan anderen en weer terug te gaan naar het spelen. De spelende mens weer terug te laten komen in de natuur. Ik zag gisteren een advertentie van een camper die te koop stond voor 36000,- euro. Ik vroeg me af, hoeveel speelgenot je daarvoor kan hebben:-).

Hendrik.