.

.

maandag 4 juli 2022

Off grid, als tegen cultuur!

Zoveel reacties gehad, dat ik het kan onderbrengen in percentages. Mannen waren in de minderheid, zij kwamen niet verder dan wat opmerkingen over Anton Heiboer, waarin verscholen zat dat ze eigenlijk voor de combinatie kozen van vrouwen, voor mannen met vrouwen, maar dan met de gedachte, dat ze eigenlijk de confrontatie wilden aangaan met de mannen, om de vrouwen af te snoepen, dus eigenlijk voor de strijd kozen. Het merendeel van de reacties kwamen van vrouwen die zich herkenden in het stukje proza. De wilde meiden dus, en wat ik mij realiseerde, van mijn huwelijk met Stella, in die keuze, was dat zij of ik het initiatief nam, of in overleg gingen, maar dat het zelden tot ''schuren'' kwam. Als het al tot schuren kwam, delfde ik het onderspit! Op vallend is ook, dat 100% koos voor de achtergrond van het stukje proza, n.l. dat ''off grid'' een terug naar de natuur betekend, weg van de maatschappij, en terug naar het groene bomen begrip, dus geen ''kerstboom'', maar de ''groen'' boom, zonder opsmuk, zonder tierlatijnen, en kozen voor het wilde bestaan, in die natuur en ver van de massa. Wat ''off grid'' óók voor mij, betekend. Gezien mijn leeftijd, heb ik wel stroom, wel een boorput, en een computer, om contact te hebben met de samenleving, maar wel op afstand. Mijn naaste buren leven op het ´´hanen gekraai'' afstand. Dus, als je een haan nog net hoort kraaien, is het goed wonen. Het tuinieren heeft tot gevolg dat ik moet compost maken, om de grond te voorzien van organische stof, om de planten te voorzien van voeding. Maar ons eigenlijke doel was buiten wonen, en dingen doen waar je je rust in vind, de natuur en ruimte ervaren, en ook ruimte hebben om elkaar te ervaren, in de meest brede zin. Dus ruimte hebben voor schilderen, (Stella's ruimte), voor klassieke muziek (mijn en Stella's ruimte) en voor het buiten werk in tuin, kas en gezamenlijke projecten, voor ons beiden. Nu ik alleen ben, zoek ik opnieuw een ''maatje'' of meer ''maatjes'', om dat zelfde te ervaren. Dus terug naar die natuur, het groen, de ruimte, en het alleen zijn om dat te ervaren, maar ook om te beleven, elkaar, of met meerderen, zonder dat het elkaar in de weg zit. Het gaat mij niet om de aantallen, dan zou het Anton Heiboer aspect te veel overheersen. Het gaat mij om het groen, natuur en ruimte, en hopelijk ook die ander, of anderen. Zouden het dan toch, die mooie meiden zijn, die als heksen door de paddenstoelen kruipen, die kruiden plukken, bladeren van struiken rukken en wild als de nacht, ruisend door het bos lopen? Laat ik hiermee eindigen, Hendrik.

Geen opmerkingen: