ZonMeloen en Hittestress.

Zomer 2016.

Deze zomer telde vele snikhete dagen, met af en toe meer dan 40 ºC. en een brandende zon in de middaguren, die de tuin leek te verschroeien. Voor een tuin is zo'n zomer net als een omgekeerde winter, met vrieskou en bewolking. De tuin staat stil en wacht.

Om het wat dragelijker te maken dek ik de planten vaak af met schaduwdoek. In vele gevallen helpt dat heel goed. Tenzij de grond goed vochtig blijft. Deze grond laat het heel goed toe om ´s avonds water te geven. De grond houdt het vocht goed vast, zodat de planten er overdag genoeg aan blijken te hebben.

Rode Bieten.

De bieten kunnen het veelal wel zonder schaduwdoek stellen. Zodra ze een bladerdek hebben ontwikkeld, kan het schaduwdoek er af. Het kan zijn dat de bladeren, in de hitte, slap gaan hangen, maar dat is een normale reactie, zonder verdere gevolgen. En de bieten worden heerlijk zoet in de zon.

Jonge bietenplanten en een bloemkool-plant met toekomst.

En de al wat oudere bietenplanten, zonder schaduwdoek.

Meloenen.

Het was deze zomer voor het eerst, dat ik meloenen in tonnen heb geteeld. Drie voor-gekweekte plantjes in een ton van 45 liter.

De eerste week van juni 2016.

De eerste week van juli 2016. 

De eerste meloenen waren heerlijk zoet. Vaak eet je alleen het binnenste deel van de meloen. Maar deze waren lekker tot op het buitenste dunne schilletje.

ZonMeloen.

Omdat ook de bladeren van de meloenplanten er slap bij hingen, meende ik dat een schaduwdoek wel op zijn plaats was. Tot op het moment dat ik ontdekte dat de meloenen hun smaak begonnen te verliezen... De suikers begonnen te ontbreken. Net als bij de rode bieten, hebben zeker ook meloenen zon nodig om suikers te kunnen maken.
Nu ik het doek heb weggehaald is de smaak van de meloenen sterk verbeterd. De bladeren van de planten vertonen wel wat schade, maar daar heeft een 'zon meloen' geen last van... kennelijk.

De laatste week van augustus 2016.

Hitte stress.

Inmiddels waren de erwten noodrijp. Ze kwamen niet verder dan zo'n 20 cm. en produceerden van de weeromstuit maar al vast een peul. Je weet maar nooit... Immers, het nageslacht moet worden veilig gesteld... Wat er ook gebeurt en wat er ook van komt...

Zelfs de Surinaamse Kouseband-bonen staan er ook niet meer zo vrolijk bij...

Het begon nog zo mooi... en het ging nog zo goed in juli...

De mieren hebben er een gewoonte van gemaakt om te snoepen van de suiker rond de aanzetting van de bonen. Een vrolijke boel. En geen probleem voor de boon, wanneer zijn conditie goed is. Maar zodra de plant verzwakt, vinden we gaten in de bonen. Zoals nu in augustus...

Maar, zodra het weer wat koeler wordt leven de planten weer op.
Wij staan ook even stil... en wachten op wat er komen gaat...

*

Stella.