Composteren, als milieu oplossing.

Composteren, als milieu oplossing.

Nu Stella is overleden, hoe nu verder?
Ze heeft bijna 70 jaar de aarde aangedaan, heeft dingen veranderd, die ze nodig vond. Heeft haar stempel gedrukt op zaken die ze tegenkwam. En heeft deze aarde verlaten, alsof ze een astronaut was, en komt nooit meer terug. Is voor altijd verdwenen, alleen haar tekeningen, schilderijen, dit blog, de andere bloggen, en haar eigen blog, de inrichting en vormgeving van ons huis, is alles wat van haar over is. En mij en anderen, de herinneringen aan haar. Maar hoe nu verder?
Dagelijks bezoeken mensen de bloggen die ze samengesteld en geschreven heeft. Ze heeft ze vorm gegeven, op haar eigen, zo kenmerkende manier. En nu opeens moet het anders, omdat zij er niet meer is, om het te doen. En kan het wel anders. Is het mogelijk om het blog te vullen op een manier die ook nog genoeg boeiend genoeg is voor lezers, of haken ze allemaal af? Ik weet het niet.
Tot nu toe komen lezers wereldwijd op het blog af. Sommige met 60 hits en onderwerpen per dag. Er blijkt een behoefte te zijn om over compost en composteren te kunnen lezen. Er blijken steeds weer mensen geboeid te raken, en geven het ook aan anderen door. Er wordt ook waardering uitgesproken, en soms komt er een mail, om dat aan te geven. De kunst alleen is om die aandacht en interesse vast te kunnen houden. Stella is dat blijkbaar gelukt, en de vraag is of dat mij, Hendrik, blijft lukken.

Met dit stukje geef ik dus al aan dat het wel verder gaat. Accenten zullen veranderen, er zal een andere manier van schrijven zijn. En................ik zal andere onderwerpen aandragen.
De ontwikkeling van het composteren hier, op ons landgoed, is bijna voltooid. De compost van onze laatste compostering blijft nog tot volgend jaar September in de Big Bags zitten. Dat wordt nog best spannend, want ik heb het composteren dit jaar, op een andere manier gedaan, dan voorgaande jaren.
Daarnaast ben ik bezig met het koken van mijn eigen maaltijden, omdat Stella dat altijd deed, en nu dus niet meer.
Ik kom gaandeweg door dat koken, op nieuwe ideeën om groenten te bereiden op een andere manier, dan Stella dat deed, en met andere combinaties.

Daarnaast wil ik mij verdiepen in andere manieren van samenleven.

Ik woon nu in een boerderij die feitelijk veel te groot is voor mijzelf alleen. Het stoort mij niet, voel me niet eenzaam, ook al mis ik Stella enorm. Maar het is ook zonde dat de ruimte niet benut wordt.
Hoe dat vorm moet krijgen weet ik nog niet. Ik heb twee maanden uitgetrokken om te leren leven zonder Stella. Hoe dat zich gaat gedragen is me ook niet duidelijk. Ik ben wel een mensen mens, ga graag met anderen om, maar het moet wel voeten in de aarde hebben. Daarom wil ik het ook breder opzetten, dan Stella deed. Toen ging het om het composteren en maatschappelijk heden, als een soort tegenstelling. In de compost hoop gebeurd dit, en maatschappelijk gebeurt er dat. We waren met zijn tweeën, hadden daar genoeg aan, en dachten niet verder.
Nu ik alleen ben, kijk ik anders tegen de dagelijkse dingen aan, en ga daar verslag van doen. De vraag is of dat interessant wordt gevonden. Of mijn manier van aankijken tegen al die dingen boeiend genoeg is om aandacht te trekken en te behouden. Dat weet ik dus ook niet, dus doe ik het gewoon en zie wel waar het schip (de composthoop) strand. (Ark van Noach :).
Dus als iemand op en aanmerkingen heeft, of nieuwe ideeën, dan hoor ik dat graag. Composteren als milieu oplossing. Ik zal wel moeten, om over gezonde groenten te kunnen beschikken.

Hendrik (:).