Denken over het denken,
en de mensen die daar in voorkomen,
en mijn voorliefde voor de stilte, die ik nu ervaar, nu ik daarmee
mijn dagen vul.
Waarom ik denk dat mensen, die het serieus menen met het milieu en de mensheid, zich zouden moeten terugtrekken op het platteland, om zo, een deel van het mensdom, en natuur te redden van de grote slachting die gaat komen, door onder meer het coronavirus, het tekort aan gezond voedsel, de milieuproblemen, die al in gang zijn gezet,en de serieuze spanning, die je ondergaat, door te leven in een stad.
Juist de corona crisis heeft aangetoond, dat mensen in het algemeen, helemaal zich niet kunnen houden aan afspraken, hoe goed bedoeld ook, om hun veiligheid te bewerkstelligen, en er mee aan de haal gaan. In opstand komen en het als hun recht zien om elkaar te besmetten, onder de noemer dat het de overheid is, die hun de vrijheid ontneemt.
Dit terug naar de natuur, het terug naar het platteland, en terug naar de waarden die ontstaan door een manier van samenleven, die voortkomt uit het produceren van je eigen verbouwd voedsel, benodigdheden, gereedschap en gebruiksgoederen. Al dan niet met gebruikmaking van intelligente systemen zoals internet en computer techniek. Ook al zal dat in het begin de voetafdruk vergroten.
Ik denk dat het leven in evenwicht met de natuur, sturend inwerkt op het mens zijn, en worden, en daardoor onze voetafdruk naar een minimum terug zal brengen, juist omdat de afstand tussen mens, milieu en natuur, verkort wordt door de manier van samenleven. En dan bedoel ik niet dat het huisgezin, van haar manier van samenleven op de helling moet, maar dat er ook mogelijkheden zijn om andere vormen, naar voorkeur, te laten gedijen. Waar het echt omgaat is een land en tuinbouw methode, die de mensen die het gaan belichamen, de kans geeft om op eigen leest geschoeide producten te produceren, waardoor ze niet afhankelijk zijn van industrieel geproduceerde goederen, diensten en voedsel. De hele industrie ontneemd de mens zijn ontplooiïng en mogelijkheden om in evenwicht te leven met de natuur. Het aandeel aan lichamelijke en psychologische ziekten, in de huidige maatschappelijk systeem, getuigd daarvan. Ook het dagelijks werken met de handen en voeten, moeten weer als normaal worden gevoeld. En juist met een duidelijk communicatiesysteem, is dat mogelijk. Dus leven in kleine groepen, omgeven met natuur en met mogelijkheden om te communiceren met anderen, die ook zo leven, geeft ontzettend veel mogelijkheden. Het zal ons leven aan de ene kant versimpelen, en daardoor bevrijden van de overmatige druk die onze maatschappij ons nu oplegt, door het teveel aan mensen, waarmee we moeten omgaan, omdat er geen ruimte meer is, voor ruimte.
Vanuit dit denken, is mede, mijn methode ontstaan, om gras-hooi te composteren, om daarmee groepen mensen te voorzien van de kennis en kundigheid, om daarmee hun voedsel te verbouwen, en niet afhankelijk te zijn van de maatschappij. Centraal in dit denken gaat het om het principe dat organische stof ten dienste staat van het bacterie leven, in de tuin en landbouwgrond, om diezelfde bacteriën te voorzien van energie om mineralen af te breken voor de plant, die dezelfde mens dan weer als voedsel dient. Ook de weg die het voedsel neemt door ons lichaam, geeft ons niet alleen de vitaminen, de koolhydraten, de eiwitten en mineralen, maar stuurt ook het lichaam aan, als een onderdeel van de totale natuur en zijn invloeden. Niet voor niets bestaat het lichaam uit een grote hoeveelheid water, en staat het daarom in een directe verbinding met de omgeving. Ook het denken en dromen hebben invloed op de spijsvertering, en de spijsvertering heeft weer invloed op ons denken en dromen.
Dus alles is met alles verbonden.
Dit denken is mede gestuurd door ''Het rapport van de club van rome'', In 1970 gepresenteerd, en door het lezen, van onder meer het boek van Stephen King, ''de Beproeving'', ( The Stand) uitgegeven in 1978, waar heel fijntjes het coronavirus al wordt voorspelt.
Hendrik.
en de mensen die daar in voorkomen,
en mijn voorliefde voor de stilte, die ik nu ervaar, nu ik daarmee
mijn dagen vul.
Waarom ik denk dat mensen, die het serieus menen met het milieu en de mensheid, zich zouden moeten terugtrekken op het platteland, om zo, een deel van het mensdom, en natuur te redden van de grote slachting die gaat komen, door onder meer het coronavirus, het tekort aan gezond voedsel, de milieuproblemen, die al in gang zijn gezet,en de serieuze spanning, die je ondergaat, door te leven in een stad.
Juist de corona crisis heeft aangetoond, dat mensen in het algemeen, helemaal zich niet kunnen houden aan afspraken, hoe goed bedoeld ook, om hun veiligheid te bewerkstelligen, en er mee aan de haal gaan. In opstand komen en het als hun recht zien om elkaar te besmetten, onder de noemer dat het de overheid is, die hun de vrijheid ontneemt.
Dit terug naar de natuur, het terug naar het platteland, en terug naar de waarden die ontstaan door een manier van samenleven, die voortkomt uit het produceren van je eigen verbouwd voedsel, benodigdheden, gereedschap en gebruiksgoederen. Al dan niet met gebruikmaking van intelligente systemen zoals internet en computer techniek. Ook al zal dat in het begin de voetafdruk vergroten.
Ik denk dat het leven in evenwicht met de natuur, sturend inwerkt op het mens zijn, en worden, en daardoor onze voetafdruk naar een minimum terug zal brengen, juist omdat de afstand tussen mens, milieu en natuur, verkort wordt door de manier van samenleven. En dan bedoel ik niet dat het huisgezin, van haar manier van samenleven op de helling moet, maar dat er ook mogelijkheden zijn om andere vormen, naar voorkeur, te laten gedijen. Waar het echt omgaat is een land en tuinbouw methode, die de mensen die het gaan belichamen, de kans geeft om op eigen leest geschoeide producten te produceren, waardoor ze niet afhankelijk zijn van industrieel geproduceerde goederen, diensten en voedsel. De hele industrie ontneemd de mens zijn ontplooiïng en mogelijkheden om in evenwicht te leven met de natuur. Het aandeel aan lichamelijke en psychologische ziekten, in de huidige maatschappelijk systeem, getuigd daarvan. Ook het dagelijks werken met de handen en voeten, moeten weer als normaal worden gevoeld. En juist met een duidelijk communicatiesysteem, is dat mogelijk. Dus leven in kleine groepen, omgeven met natuur en met mogelijkheden om te communiceren met anderen, die ook zo leven, geeft ontzettend veel mogelijkheden. Het zal ons leven aan de ene kant versimpelen, en daardoor bevrijden van de overmatige druk die onze maatschappij ons nu oplegt, door het teveel aan mensen, waarmee we moeten omgaan, omdat er geen ruimte meer is, voor ruimte.
Vanuit dit denken, is mede, mijn methode ontstaan, om gras-hooi te composteren, om daarmee groepen mensen te voorzien van de kennis en kundigheid, om daarmee hun voedsel te verbouwen, en niet afhankelijk te zijn van de maatschappij. Centraal in dit denken gaat het om het principe dat organische stof ten dienste staat van het bacterie leven, in de tuin en landbouwgrond, om diezelfde bacteriën te voorzien van energie om mineralen af te breken voor de plant, die dezelfde mens dan weer als voedsel dient. Ook de weg die het voedsel neemt door ons lichaam, geeft ons niet alleen de vitaminen, de koolhydraten, de eiwitten en mineralen, maar stuurt ook het lichaam aan, als een onderdeel van de totale natuur en zijn invloeden. Niet voor niets bestaat het lichaam uit een grote hoeveelheid water, en staat het daarom in een directe verbinding met de omgeving. Ook het denken en dromen hebben invloed op de spijsvertering, en de spijsvertering heeft weer invloed op ons denken en dromen.
Dus alles is met alles verbonden.
Dit denken is mede gestuurd door ''Het rapport van de club van rome'', In 1970 gepresenteerd, en door het lezen, van onder meer het boek van Stephen King, ''de Beproeving'', ( The Stand) uitgegeven in 1978, waar heel fijntjes het coronavirus al wordt voorspelt.
Hendrik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten