Observeren in Portugal.

Vorige en deze week het land rondom het huis schoon gemaakt van gras, stenen en struiken. Dit, om te voorkomen dat er brand komt, dus brandpreventie. De struiken geven nog de meeste moeite, ze kunnen  3m hoog worden, met zijtakken. De naam is Cistus Ladanífera ofwel zonneroosjes familie. Het is een pioniers plant die het bijna altijd doet, groeit op rotsen en vindt zijn weg in spleten met haar wortels. De bloemen zijn wit en vijf of zes voudig, met een donker paarse stip op ieder bloemblad met een geel hart. Ze vallen enorm op met hun donker groene bladeren, welke aan de bovenkant bedekt zijn met kleef achtig stof waar men amber achtige parfum van maakt. Het is een pionier en bedekt de grond met haar bladeren en na een tijd, met haar dode hout, wat resulteert in een strooisel laag, waar op dan weer gras kan groeien. En zo bouwt zich de grondlaag op, samen met het afgesleten rotsgesteente, tot een echte grondlaag. Dat kost wel enige jaren, maar zo werkt de natuur, zonder haast, ontoombaar en doelgericht. Als je dus de natuur moet observeren, hier in Portugal, begint het met deze struiken, die de pioniers zijn van het eerste leven wat zich voltrekt op de rotsen, en van daaruit de grond opbouwen, op een grotere schaal dan de kleine planten, die er ook zijn, maar zich niet zo opvallend manifesteren. Ik kom daarop via de film die ik eerder plaatste, en de permacultuur beweging. Deze gaan ervanuit dat je eerst moet observeren, en dan een plan moet maken, en niet andersom. Het probleem wat ik hier in tegenkom, is het feit dat de meeste mensen die hier naar Portugal komen, meestal volkomen hun ideeën klaar hebben, en ook hun plannen. Ze storten zich op het tuinieren, met een noord Europese achtergrond, zonder Portugal, het land dus, te kennen. Vanuit in feite een gekookkerde visie. Maar eerst terug naar, waarom ik het land schoonmaak. Dat is niet alleen maar brandpreventie, het is nog meer omdat ikzelf het land schoon wil hebben, om de glooiing en de vorm waarin de heuvel zich bevind, waarop het huis staat, beter tot z'n recht te laten komen. In de winter groeien er grassen van Oktober t/m Mei en nu met Juni treed de verdroging in, en dat duurt weer tot September, dus 4 maanden nog te gaan qua aanblik. De heuvel loopt glooiend naar beneden, met hier en daar duidelijke rotspartijen. Die staan soms weer haaks op de glooiing, waardoor je een duidelijk aanzicht en inzicht krijgt hoe de rotsen zijn opgebouwd uit laagjes gesteente, leisteen dus. Overal liggen stenen en stukken steen, en heel vaak ook platte leisteen, met de kleuren van geel tot donkerbruin, maar niet zwart, maar wel weer met rood erin. Het is dus een caleidoscoop van kleuren, maar je moet er wel oog voor hebben, het donkere overheerst. En dit wil ik tot z'n recht laten komen. Dat kost wel een heleboel werk, maar voor het uitzicht en aanzicht heb ik er dat wel voor over. Dit dus over de vormgeving van de omgeving. De overheid heeft bepaald dat 50 m rondom het huis de grond vrij moet zijn van begroeiing, dit is een ha plus nog het huis. Bomen moeten weggesnoeid zijn tot 4 m hoogte en 10 m uit elkaar staan. Ik weet niet welke landschap architect dit bedacht heeft, maar dit is in mijn geval, onmogelijk. Het is geen vlak land, dus ik kom de heuvels, die het landschap maken en er hun vorm aan geven, tegen om het schoon te maken, zo de overheid dit wil. Maar ook de grond, die zich in de loop der tijd zo gevormd heeft, zoals de natuur het heeft aangegeven. Dit nu, wordt doorkruist door het besluit van de overheid. Het moet schoon. Dit doe ik dus, maar daarmee verarm ik de grond, en uiteindelijk zal er op den duur, geen gras meer groeien en ook geen struiken meer. Om nu terug te komen om in Portugal te tuinieren, moet de tuin 50 m van het huis liggen, en moet de grond verarmd worden, om de brandpreventie te handhaven, en dit is dan hoe je de tuin, met compostering van de vrijgemaakte grond van gras, kruiden en struiken, kunt opzetten. Dit is de realiteit, op dit moment in Portugal. Dus plannen maken in N.L. hoe een tuin op te zetten, loopt stuk op de realiteit, hier in Portugal. Het is dus ook een realiteit om rekening te houden met de situatie zoals de overheid het voorschrijft, het observeren van de omgeving en wat mogelijk is, gebruik maken van wat composteerbaar is om tenminste organisch materiaal in de bouwvoor op te bouwen, en goed te weten wat bodemkundig mogelijk is, voordat de plantenkennis met je aan de haal gaat. Bodem, vocht, lucht, mineralen en de zon zijn je vrienden, maar kunnen ook je vijanden worden, als je ze niet goed gebruikt. Dit gaat nog niet in op een schaduw begroeiing, voor planten tegen de zon, in de zomertijd. Dit is gedacht vanuit de wintertijd, dus vanuit Oktober t/m Mei.

Hendrik.