Vandaag de nieuwe, derde hoop compost opgezet. Deze derde hoop is de derde cube, en ik hoop er nog een aantal op te zetten. Maar daar gaat het me niet om. Tijdens het opzetten kwam ik een schorpioen tegen op een stuk plastiek, dat als een afdekzeil dienst doet tegen weersinvloeden. De schorpioen was nog maar een jonkie, nog niet veel groter dan een paar cm. Het plastiek bewoog nogal, en daardoor verloor het diertje steeds zijn evenwicht. Het zag eruit, als nog een oud mannetje, met hier en daar rimpels. Maar het wist wel zijn wapen, een van achter rechtopstaande staart, steeds te richten op mijn gevaar. Maar ik was me daar niet van bewust, want ik was nog verbaast dat ik hem zag. Steeds zijn evenwicht verliezend, maar wel zijn wapen richtend, schuifelde het achteruit tot hij over het afdekzijl verdween. Later bedacht ik mij dat je zo'n dier maar eens in het groot, zou tegenkomen. De staart is een behoorlijk wapen, en als hij je dan steekt, zit het gif binnen een fractie van een seconde, door je hele lijf heen. Zo snel gaat onze bloedsomloop. Maar ook in zijn kleine gedaante kan de steek behoorlijk wat pijn opleveren. Ik kom ze hier, om deze tijd, wel vaker tegen. Ze zitten vaak onder afdekzeilen, tonnen en bakken. Waar ze precies op jagen, om aan voedsel te komen, zal wel op kleinen dieren zijn, maar daar ben ik niet van op de hoogte. Eigenlijk zijn hun rechtopstaande staarten het belangrijkste in hun verdediging, en hun gif, en daar dreigen ze ook mee, en dát valt dan ook direct op. Ook hun vorm werkt aan die verdediging mee, en het zwaaien van die staart. Dus je ziet ze meteen, en je blijft wel uit hun buurt, Tenzij je er per ongeluk op stapt, met een blote voet. dan moet je direct naar een dokter, voor tegengif.
Hendrik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten