Wel of geen vlees eten.

Ik las vanmorgen op food log, dat kalveren en ook geiten te vroeg gescheiden worden van hun moeder, en dat alleen maar omdat het kosten drukt. Zo ben ik zelf ook schuldig daaraan, omdat ik, in al mijn stoerheid, óók heb geslacht, omdat ik, in de tijd van het werpen van geiten, ook moest overgaan van het slachten van jonge bokjes. Later vonden we uit dat juist dat jonge vlees, niet echt smakelijk was. Misschien zat er een teveel aan stres in dat vlees. Op een bepaald moment kreeg ik er genoeg van, van dat doden van jong dierlijk leven. In feite doe je mee aan het onverdooft slachten, tegenwoordig is dat strafbaar, maar in die tijd deden we het gewoon, het was verbonden met het buiten op een boerderij leven. En als je dieren er op na houd, hoorde dat erbij. Het was de mening dat het bij de natuur hoorde, bij het buitenleven. Een geslacht dier aan het spit, boven een vuurtje, en dan lekker genieten van de smaak, de wijn, en een stukje kaas, na afloop. Nu ik vegetariër ben, ben ik dat ontgroeid. Het behoorde bij het stoere leven, waar je een dier het leven ontnam, om het te roosteren boven een vuur, en dan van het vlees genieten, is voor mij nu uit de tijd. Net zoals op food log, moet een dier bij zijn of haar moeder blijven om de nodige weerbaarheid op te bouwen, door moedermelk, om zo het leven aan te kunnen. Wij kunnen ons dat nauwelijks voorstellen, dat een hoop stress, voortkomt als een dier gescheiden wordt van de moeder. Behalve, als het mensen aangaat, dan hebben we wel het gevoel, dat er iets niet klopt. Mijn kat speelt lang met zijn muizen, omdat ze dan lekker zijn, door die zelfde stress, maar als ik geen kat heb, hebben de muizen vrij spel. Dus ik moet wat, om het huis niet aan de muizen te laten. Maar ik kan wel vegetarisch eten, en zo het slachten ontgaan, met de stress die er wel mee gepaard gaat, tenzij je die gevoelens niet toe laat, maar dat is dan een vorm van stoerheid, en toch aan mijn eiwit komen in de vorm van erwten, bonen, en kapucijners eten. Ik heb voor het laatste gekozen, en voel mij, ook na jaren, er wél bij.                                                                                               Hendrik.